GÜLACEM

Kaç zaman daha var,gülüşünde kızıl gülleri görmeye,bilemedim...
Belki de hiç olmayacak bir özlemin tohumusun,seni yaşatamazsam kızma.
Adına sözcükler dizilen bir gülümseyişsin şimdi.
Kokunda hasret uyanırken ve boynunda daha ıslaklığı gitmemiş öpmelerim dururken,ellerindeki yumukluğa sığınan bu hayat,kaç soğuktan geçti bilmezsin.
Sonunda baharı getirdiğin o bakışınla, kutsallığımsın.
Ve kaleminden kan damlayan bir güzelin,huysuz sözlerinden çıkagelen sen,nasıl özlendim ah bir bilsen.

Şimdi soğuk bir kara parçasında,güzelliğinin tanrıçasını kendi mevsimlerime ekliyorum.O sus oluyor ben yol.O yol diyor ben ses.O gel demez bilirimben arsız.
Çok dağ var belki aşılacak ve eteğinde nergisleri kutsayacak.
Şimdi her adımda ayrı bir kokuya eşlik ediyor ellerim.Sana merhabasız bir günden seslenirken,duvarların ihanetinde kalan yüzümden,bir parça verebilmek umuduyla,En güzele nefes olma telaşındayım.

Gülcem,güzelcem...
Kirpiğinde salınan sevmelerim,aydınlık bakışın içindir.
Yokluğum,ellerinde üşüyen umudun yangınıdır.Dua tadında türküler saklıyorum kulağının en incesine."Yumdukça,gözünden döker mercanı"Kucağımda sıcaklığın uyurken,Özlemin o yalın hallerinde,bez bebeklerinin kadifesinde kalıyor aklım.

En huzurlu rüyalarıma saklıyorum,senin o sessiz bakışını.
Gözlerinin karası,ruhumun suya yazısıdır."Ağzı fındık,burnu kahve fincanı..."
Ne resimler soldurdum gelişine,ne şenlikler kuruldu otağımıza,alev sorgusunda.
Bilsen, ne tükenişlere çağırdım gece yarıları.O ufak teslimiyet gibi duran suretinin çizgileri,ne onarılmaz denilen yaralarda mevsimler açtırdı.

Öfkesiz ve yalın bir gelecek telaşı zihnimde asılı duran.
Gözümde ki ıslaklık, yorgun bekleyişlerimden kalan"Şeker mi,şerbet mi gül(a)cem kızı"